A nena e o boi.

    

    É ben coñecido e sabido aquel vello conto que relata como unha nena pequena camiñaba pola lama unha tarde de frío e choiva miúda, mais da que empapa, seguida dun boi guiado pola cativa coa corda que os unía.

    Ó velos, un home sentado diante da súa casa, coa mágoa, só acertou a dicirlle:

    -E el non era mellor que o fixese teu pai?

    - Non! Dixo que fose o boi.

    Pois iso.

Con acento inglés.

     Xa vai por dúas veces que estiven nas Merindades, viaxe que recomendo vivamente a quen inda non coñece nin paseou esta rexión da provincia de Burgos.

     Na primeira de elas, camiñando polas rúas de Frías, entrei nun quiosco con intención de mercar a revista Icon. Contestoume a muller maior que o atendía:

     - No, el Icón no lo tenemos.

     Canto agradecín non terlle pedido o Jotdown!

     

     Algo semellante acontécelle a este historiador americano con acento.

     (Os dous recortes están extraídos do mesmo blog do Progreso).

Mestura

     

     Nun xa máis que coñecido centro comercial vigués último modelo, nunca mellor dito, parei a tomar un vaso nun bar cun xeitoso nome tan de nós coma agarimoso.

       Noutra mesa, as dúas fillas dunha familia ("clásica", catro membros) mollaban pan (galego?) en Coca-Cola.

       Preto de min, no medio, unha muller de pelo lila xantaba cunha Fanta de laranxa.

       Mundo de cor. Mestura.