Así estamos, así nos vai.

  

  Isto aconteceu nos días previos a unha das eleccións, houbo que repetir: decembro de 2015 e xuño de 2016, que outorgaron a Rajoy a Presidencia do Goberno por segunda vez consecutiva.

    Entrei nun bar a tomar un café e ó meu carón falaban na barra (ai, a barra!) dous homes sen que eu escoitara nin prestara atención ningunha até que un dixo:

    - Eu xa sei que estes rouban, pero é que os outros...

    Pois iso.

    Máis vale mao coñecido...

    Até cando? Por que?

Vigo na Historia.

     

  

   Basilio, meu, se cadra 500 séculos son algo moito para que Vigo coñecese o poboamento humano. Non sei, digo eu. Ti vaille quitando anos e eu doulle parola a esta entrada sobre o libro que veño de ler.

    

     E gustoume, abofé que si. Rápido e breve recorrido pola historia da cidade, desperta interese ó tempo de achegar información ou aclarar cuestións que un sempre garda no armario das dúbidas e dos sucesos non aclarados ou inda non investigados polo miúdo. É este libro unha porta aberta a novas descubertas.

     De Basilio Cegarra:

     Vigo na Historia.

     A nosa terra.

     64 páxinas.

Ghaiku

En Redondela

Rafael Alberti ve

lancha en terra.

Cultura comercial

Que entenden no Carrefour por cultura?

Que pensan que é?

Cultura, por favor, máis cultura!

Redondela

      

     A triste historia daquel home que saíu da casa á noitiña e botouse a camiñar.

  Ó pouco, escasos metros despois, pousou unha bolsa que levaba na man e botou un pito. Sentía a necesidade.

    Aburrido, canso, decidiu regresar e ó entrar pola porta non sabía por que nin para que saíra da casa. Nunca o saberá.

     Non lle gusta pasear.

Non esquezas aquel abril

Aparcamento, fúnebre coincidencia.

  Cadrou!

Ou non?

O importante.

Conta o vello chiste, aquela frase xa antiga, que "moito gaña o que perde a unha muller" (Non sabe o que gaña...). Ou era certo?
Bromas aparte, que sigan perdendo estes bos mozos de La Estafeta. É o meu desexo. Polo que se ve, igual gañan a liga. Segundo o Diario de Pontevedra, claro está.
Perder, gañar... O importante é... o obxectivo.

Ameixas frescas da area

- Para aí, nena! Anda, lévame unhas ameixas, reina.

- Non, non llas levo que hoxe non quero. 

- Leva, oh, leva. Lévame unhas poucas anquesea.

- Non, gracias, non levo. A como mas deixa?

- Ven aquí que chas arreghlo. Canto me das?